Pracowałam kiedyś w zespole, gdzie liczebną przewagę stanowili Hiszpanie i dzięki temu dość dobrze poznałam ich zwyczaje śniadaniowe, choć liczba mnoga jest zbędna w tym konkretnym przypadku, bo zazwyczaj i tak chodziło o Pa amb tomàquet (pieczywo z pomidorem, oliwą i solą), czyli klasykę kuchni katalońskiej. Czym ta przekąska różni się od polskiej kanapki z pomidorem? Otóż Hiszpanie nie kroją pomidora w plasterki, ale wcierają go w chleb, po czym całość solą i zakrapiają oliwą. I w tym miejscu powinno paść słowo: kurtyna.

Możliwy ciąg dalszy np. wytarcie resztek soku z pomidora i oliwy kawałkiem chleba z talerza jest już na bakier z zasadami savoir-vivre przy stole. Ta sama zasada dotyczy sosów.

O czym jeszcze warto pamiętać jedząc pieczywo?

• Chleb, który podany jest jako dodatek zazwyczaj w specjalnym koszyku lub na talerzu, rozrywamy na mniejsze kawałki i smarujemy masłem a w krajach śródziemnomorskich skrapiamy oliwą. Nie używamy go nigdy do robienia własnoręcznych kanapek.
• Na przyjęciach stojących bardzo popularne są tartinki a te jemy zawsze palcami. Jeśli zaś w restauracji zamówimy kanapki klubowe to można je zjeść np. nożem i widelcem lub z pomocą rąk.
• Niektóre sery, kawior i foie gras podaje się razem z pieczywem. Sery szczególnie te kremowe i ciągnące jemy z kawałkiem bagietki a roquefort z kawałkiem pieczywa posmarowanym masłem. Kawior idealnie sprawdzi się na kawałku tosta podobnie jak foie gras, które nakładamy na pieczywo, ale nie rozsmarowujemy.

P.S. Foie gras to potrawa, której wielkim fanem był np. król Francji Ludwik Filip I i nie da się ukryć, że Francuzi zapracowali na renomę tego słynnego pasztetu z gęsich wątróbek. Coraz więcej osób uważa go jednak za potrawę kontrowersyjną i wręcz nieetyczną, biorąc pod uwagę niektóre metody tuczenia gęsi. Bardzo dużo czytałam ostatnio na temat bardziej etycznych metod hodowli gęsiny zgodnych z filozofią slow food i co pocieszające niektóre pomysły są propagowane i realizowane w Polsce.