Networking

Nawiązuj kontakty jak Rosa Parks

Photo credit: Chatham House, London via Foter.com / CC BY
Photo credit: Chatham House, London via Foter.com / CC BY

Stany Zjednoczone mają  dziś czarnoskórego prezydenta a niedawno afroamerykańskiego pochodzenia byli także sekretarze stanu. Jednak jeszcze w 1955 r. Barack Obama, Condoleezza Rice czy Colin Powell za nieustąpienie miejsca białemu w autobusie mogliby skończyć w areszcie. Na szczęście udało im się żyć w bardziej ludzkich czasach, choć jeszcze Condoleezza Rice (na zdjęciu po lewej) jako mała dziewczynka będąc z mamą w sklepie odzieżowym z zamiarem przymierzenia czegoś została z niego wyproszona i nieobsłużona. Sprawa wprawdzie rozeszła się po kościach, choć na zawsze utkwiła w pamięci przyszłej sekretarz stanu. Znacznie burzliwiej  było w przypadku innej Afroamerykanki.

Historia Rosy Parks

Photo credit: wnstn via Foter.com / CC BY
Photo credit: wnstn via Foter.com / CC BY

1 grudnia 1955 r. Rosa Parks, mieszkanka Montgomery (stan Alabama) po pracy tradycyjnie wsiadła do autobusu [1] i ruszyła do domu. Zajęła miejsce w środkowej części pojazdu, gdzie mogli już siadać czarni, choć niepisanym zwyczajem było, że jeśli zabraknie miejsc dla białych czarnoskóry ma zwolnić miejsce dla białego pasażera. Niemniej jednak Rosa Parks siedziała w dozwolonym miejscu, ale kiedy kierowca zauważył stojącego obok niej białego pasażera nakazał Rosie Parks wstać i ustąpić miejsca. Na co Rosa Parks ani drgnęła… I tak dała początek historii ruchu społecznego na rzecz obalenia segregacji rasowej i dyskryminacji Afroamerykanów w USA.

Photo credit: sabudama via Foter.com / CC BY
Photo credit: sabudama via Foter.com / CC BY

Za odmowę ustąpienia miejsca białemu mężczyźnie trafiła do aresztu, co wywołało oburzenie czarnoskórych i co ciekawe niektórych białych (!) mieszkańców Montgomery, bo okazało się, że znaczna liczba obywateli tego miasta znała ją i miała o niej bardzo dobre zdanie. Zgodnie i konsekwentnie bojkotowali przez ponad rok używanie lokalnych autobusów, co oczywiście nie ucieszyło skarbników i władz miasta. W trudnych chwilach wielu ludzi okazało jej wsparcie i lojalność. Niemal natychmiast znalazł się prawnik, który wziął sprawy w swoje ręce i pomógł Rosie Parks wydostać się z aresztu. To nie był koniec, bo w dalszym postępowaniu w Sądzie Najwyższym zapadł wyrok, iż segregacja rasowa nie jest zgodna z konstytucją.

Czego możemy nauczyć się od Rosy Parks?

Aby zrozumieć fenomen Rosy Parks warto przyjrzeć się temu co robiła wcześniej, głównie bezinteresownie i według mnie jest to mistrzostwo nawiązywania kontaktów międzyludzkich. Oto wykaz jej aktywności:

  • Była sekretarzem lokalnej organizacji NAACP [2], należała do kościoła Metodystów, pomagała organizacji młodzieżowej przy kościele luterańskim niedaleko miejsca jej zamieszkania.
  • Część sobót i niedziel pracowała jako wolontariuszka w schronisku, część w klubie botanicznym, w środowe wieczory zaś dołączała do grupy kobiet dziergającej koce dla lokalnego szpitala.
  • Za darmo szyła dla biednych rodzin i zapewniała robione w ostatniej chwili poprawki krawieckie w kreacjach białych, bogatych debiutantek.
  • Angażowała się w sprawy społeczności tak bardzo, że jej mąż skarżył się, iż jego żona częściej jada na składkowych imprezach niż w domu [3].

Rosa Parks miała nawyk niesienia pomocy bez kalkulowania, co może mieć w zamian. Każdy kto kojarzy nawiązywanie relacji czy networking z chodzeniem na spotkania przy lampce wina, pogawędką i wymianą wizytówek przykład Rosy Parks pokazuje, że chodzi o coś znacznie więcej. Chodzenie nawet na dziesiątki spotkań networkingowych, które ograniczają się jedynie do lekkich koktajlowych rozmówek i wymiany wizytówek a także myślenia przede wszystkim o sobie jest najkrótszą drogą do rozczarowania nimi.

Przypisy:

[1] Autobus, którym podróżowała Rosa Parka 1 grudnia 1955 r. obecnie jest eksponatem, który można zwiedzić w muzeum Muzeum Heny Forda w Dearborn w Missouri.

[2]NAACP – ( org.) National Association for the Advancement of Colored People – Krajowe Stowarzyszenie Postępu Ludzi Kolorowych.

[3] C. Duhigg, Siła nawyku. Dlaczego robimy to, co robimy i jak można to zmienić w życiu i biznesie, Dom Wydawniczy PWN, Warszawa 2014, s. 320.

 

3 komentarzy do “Nawiązuj kontakty jak Rosa Parks

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.